Ένα ξωκλησάκι κτισμένο περί τα μέσα του 20ου αιώνα (13/04/1945 ολοκληρώθηκε το έργο). Αρχιτεκτονικά είναι μονόχωρος, καμαροσκέπαστος ναός. Βρίσκεται στα βόρεια του χωριού, μισό περίπου χιλιόμετρο απόσταση, έξω στο ύψωμα ενός βουνού.

Εξωτερικά ο ναός είναι πλινθόκτιστος και ασπρισμένος. Ο περίβολός του είναι σχετικά άνετος, το δάπεδο στρωμένο με τσιμέντο, και το περίφραγμα του ναού από τη βορειοανατολική και δυτική πλευρά, είναι με χαμηλό τοίχο. Νοτίως του ναού υπάρχει άνοιγμα. Έξω στη δυτική πλευρά, υπάρχει ένα τσιμεντένιο κάθισμα, στο οποίο τοποθετείται η εικόνα του Αρχαγγέλου μετά την λιτάνευση, για την τελετή της παράκλησης. Δεν υπάρχει καμπαναριό. Είναι απέριττο εκκλησάκι, μόλις που μπορεί να φιλοξενήσει πενήντα πιστούς.

Εσωτερικά το εκκλησάκι φαίνεται να διατηρεί ένα πολύ απλό ξύλινο εικονοστάσι με 5-6 εικόνες. Οι εικόνες είναι πολύ παλιές, αλλά διατηρημένες. Το δάπεδο του ναού είναι επιστρωμένο με παλιές άσπρες πλάκες, της εποχής εκείνης. Η αφιερωμένη εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, βρίσκεται σε ειδικό εικονοστάσι στα δεξιά του τέμπλου και χρονολογείται από το 1909. Υπάρχει και μια δεύτερη εικόνα του Αρχαγγέλου, δίπλα από την εικόνα της Παναγίας, στο εικονοστάσι που ζωγραφίστηκε από τις μοναχές της Μονής Αγίου Γεωργίου Αλαμάνου, το 1950.  Χρονολογικής αξίας, φαίνεται οπτικά να ξεχωρίζει η εικόνα που βρίσκεται από αριστερά του τέμπλου, αυτή του Αγίου Γεωργίου, η τρίτη εικόνα στη σειρά, μετά του Ιωάννη Προδρόμου.

Η κύρια είσοδος του ναού βρίσκεται στα νότια, μαζί με δυο παράθυρα από αριστερά και δεξιά. Άλλη μια εξώθυρα του ναού, βρίσκεται στα βόρεια.

Το ξωκλησάκι λειτουργείται μια φορά τον χρόνο, στις 8 Νοεμβρίου, ημέρα της γιορτής του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.