Η παράδοση και πάλι μας παίρνει χρόνια πίσω και μας μιλά για μια βραχώδη τοποθεσία. Κάπου εκεί υπήρχε η πέτρα, από την οποία έτρεχε ασταμάτητα νερό. Εκεί λοιπόν ακριβώς έκτισαν το εκκλησάκι που τότε έδωσαν το όνομα «Παναγίας Αγιασμάτου». Στην επίσημη της ονομασία, καλείται ως ξωκλήσι Ζωοδόχου Πηγής.

Άρχισαν το κτίσιμο του ναού από τον Δεκέμβριο 1969 και οι εργασίες ολοκληρώθηκαν τον Απρίλιο 1970.  Είναι πολύ μικρό εκκλησάκι και μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι είκοσι πιστούς. Βρίσκεται στα ανατολικά του χωριού σε απόσταση ενός χιλιομέτρου, ανάμεσα στις βουνοπλαγιές δύο βουνών. Είναι μονόχωρος, καμαροσκέπαστος και ορθογωνίου τύπου, το κτίσιμο του.

Το εξωκλήσι είναι εξωτερικά ασπρισμένο και μοιάζει από μακριά σαν ένα λαμπερό αστέρι, ανάμεσα στις βουνοπλαγιές. Η κύρια είσοδος του ναού, βρίσκεται στα δυτικά. Δύο μεγάλες διακοσμητικές καμάρες, καλύπτουν το στέγασμα της εισόδου. Τα δύο παράθυρα που διαθέτει ο ναός, βρίσκονται το ένα βόρεια και το άλλο νότια του ναού.

Εσωτερικά ο ναός διαθέτει ένα πολύ απλό, ξύλινο εικονοστάσι με τέσσερις απλές εικόνες, κατασκευής του 1970. Από τα αριστερά του εικονοστασίου προς το τέλος, υπάρχει ένα μικρό πρόσθετο ραφάκι, το οποίο και φιλοξενεί την άγια εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής, κατασκευή του 1964.  Είναι επίπεδο εκκλησάκι εσωτερικά, φτωχικό και καλοδιατηρημένο. Για την συντήρηση του ναού, η κοινότητα Καλαβασού φροντίζει με εράνους και με κάθε είδους βοήθεια.

Το εξωκλήσι λειτουργείται μια φορά τον χρόνο. Την Παρασκευή της Διακαινησίμου, η κοινότητα Καλαβασού γιορτάζει την Ζωοδόχο Πηγή, ή αλλιώς την Παναγία Αγιασμάτου.