ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΓΑΜΟΣ

Πιο κάτω θα δούμε τα έθιμα του κυπριακού παραδοσιακού γάμου. Δυστυχώς σήμερα τα έθιμα αυτά έχουν εκλείψει από την κοινότητα.

Προξένια

Τα προξένια γίνονταν είτε με προξενητή είτε με ένα συγγενικό πρόσωπο, που μιλούσε στους γονείς της νύφης. Για να δεκτούν οι γονείς της κοπέλας λάμβαναν υπόψη αν ο νέος ήταν από καλή οικογένεια, αν είχε περιουσία και αν ήταν εργατικός. Αν ήταν από άλλο χωριό πήγαιναν οι ίδιοι στο χωριό του και ρωτούσαν τους χωριανούς και τους γείτονες. Τις περισσότερες φορές δε λάμβαναν υπόψη τη γνώμη της κοπέλας.

Λόγιασμα

Στο λόγιασμα καλούσαν πολύ στενούς συγγενείς και τον ιερέα, που θα έκαμνε το προικοσύμφωνο, το οποίο είχε νομική ισχύ. Στο προικοσύμφωνο έγραφαν τι θα έδιναν ως προίκα στα παιδιά τους. Μετά τη διαδικασία του λογιάσματος, ακολουθούσε φαγοπότι και τραγούδι.

Αρραβώνας

Στους αρραβώνες δεν καλούσαν όλους τους χωριανούς.  Το σπίτι το οποίο θα έμεναν οι νεόνυμφοι ήταν ευθύνη του πατέρα της νύμφης.

Οι προετοιμασίες για το γάμο

Η πρόσκληση για το γάμο εγίνετο ένα μήνα πριν από τους συμπεθέρους.

Το Σάββατο εγίνετο το ράψιμο του κρεβατιού. Η γιορταστική ατμόσφαιρα περιλάμβανε ορχήστρα από βιολί, λαγούτο, με χορούς, τραγούδια και τσαττίσματα. Το κρεβάτι του αντρογύνου εγεμίζετο με παρθένο μαλλί από πρόβατα και το έραβαν 5 ή 7 παντρεμένες και μονοστέφανες γυναίκες.  Την ώρα που έραβαν το κρεβάτι έπαιζαν χαμηλά τα μουσικά όργανα και οι συγγενείς και οι φίλοι τραγουδούσαν δίστιχα ή τετράστιχα, κατάλληλα για την περίπτωση.  Επίσης οι συγγενείς του ανδρογύνου επλούμιζαν το κρεβάτι. Στην συνέχεια οι κουμπάροι χόρευαν το χορό του κρεβατιού. Λίγο πριν ξεκινήσει ο χορός του κρεβατιού, ήταν έθιμο πάνω στο κρεβάτι να βάζουν μικρά παιδιά και να τα κυλούν. Αν έβαζαν αγόρι, πίστευαν ότι το αντρόγυνο θα έκανε πρώτα αγόρι. Αν κυλούσαν κορίτσι, θα έκαναν κορίτσι.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

Στόλισμα της νύφης

Την Κυριακή του γάμου απόγευμα, λίγο πριν να πάρουν τον γαμπρό και την νύφη στην εκκλησία για το μυστήριο, εγίνετο το στόλισμα της νύφης στο πατρικό της σπίτι. Φορούσε το νυφικό της, την στόλιζαν, έφτιαχναν τα μαλλιά της, την έζωνε και την κάπνιζε ο πατέρας και η μητέρα  της  και της έδιναν τις ευχές τους.

Την νύφη στόλιζαν πάντα οι κουμπάρες (κουμέρες). Όταν την στόλιζαν της τραγουδούσαν οι συγγενείς και οι φίλες της, υπό την συνοδεία των μουσικών οργάνων.

Ξύρισμα του γαμπρού

Το ξύρισμα του γαμπρού γινόταν στο πατρικό του σπίτι και περιλάμβανε εκτός από το ξύρισμα, το ντύσιμο του γαμπρού στα γαμπρικά του ρούχα και τον καλλωπισμό του. Τον ξύριζε ο παρπέρης υπό την συνοδεία βιολιού, και τον χτένιζαν οι υποψήφιοι κουμπάροι. Ο πρώτος κουμπάρος, του φορούσε το πουκάμισο και τον σάκο και τραγουδούσε κι αυτός μαζί με τους συγγενείς και φίλους τα κατάλληλα δίστιχα ή τετράστιχα. Μετά την τέλεση του γάμου, στο δρόμο για το νέο τους σπίτι, οι γειτόνισσες έβγαιναν στο δρόμο με τη μερρέχα και το καπνιστήρι για να  ραντίσουν με ροδόσταγμα και να καπνίσουν το αντρόγυνο. Στη συνέχεια οι νεόνυμφοι δέχονταν τα συγχαρητήρια και τα δώρα από τους συγγενείς και φίλους και ακολουθούσε μεγάλο φαγοπότι με μουσική και χορούς. Απ’ όλα αυτά τα έθιμα το μόνο που διατηρείται σήμερα στην κοινότητα, είναι το στόλισμα της νύφης και το ξύρισμα του γαμπρού και συνήθως το φαγοπότι που γίνεται κατά την χαιρέτηση των νεονύμφων.